“Takknemlegheit” er ein tekst om å finne noko å halde fast i når alt raser. Ho skildrar korleis takknemlegheit ikkje blir ei positivitetsteknikk, men eit reiskap for å overleve i møte med sjukdom, svik og tap. Teksten løftar fram små lys i mørket – relasjonar, nærleik og augneblink av varme – og undersøker korleis desse kan halde eit menneske oppe når verda elles kjennest urettferdig og kald.